ΒΙΒΛΙΟΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΑΠΟ ΤΙΣ ΕΚΔΟΣΕΙΣ ΦΥΛΑΤΟΣ

Θεός Αλέξανδρος και γιος Θεού

	ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Αριστοτέλης Κακογεωργίου ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Πολιτισμός, ανθρωπιστικές, οικονομικές & κοινωνικές επιστήμες | Ιστορική Μελέτη

Οι Έλληνες με την αναγόρευση κάποιων προσώπων σε θεούς σκοπό είχαν, κατά κύριο λόγο, να τιμήσουν όσους πρόσφεραν εθνικό και κοινωνικό έργο, αλλά συγχρόνως και να αποτελέσουν για τους ανθρώπους πρότυπο προς μίμηση. Οι θεοί δημιουργούνται, για να αποτελούν τα πρότυπα, που θα κατευθύνουν τους ανθρώπους στον δρόμο της αρετής.
Οι Έλληνες ονόμασαν «θεούς» όλους εκείνους που είχαν λάβει οικειοθελώς μέρος στην πνευματική εκστρατεία για την εγκαθίδρυση της ελληνικής κοσμοθεωρίας, με σκοπό να εξημερώσουν τους ανθρώπους, να θεσπίσουν νόμους και να επιβάλλουν την τάξη. Έτσι προήλθε η λέξη «Θεός» από το ρήμα Θέω, που σημαίνει, τρέχω να βοηθήσω, να σώσω, να απελευθερώσω και να αποκαταστήσω. Όποιος αναλάμβανε αυτή την υψηλή και λεπτή αποστολή, πρόσφερε θεϊκό έργο και δικαίως κέρδιζε τον χαρακτηρισμό του Ήρωα και το επίθετο Θεός. Η λέξη θεός ήταν επίθετο. Έτσι, ονομάστηκαν Θεοί οι ήρωες του Ελληνισμού, οι οποίοι αφού μαθήτευσαν στις σχολές των Κενταύρων έτρεξαν για να αποκαταστήσουν την τότε κατατρεγμένη ανθρωπότητα.
Αυτοί πρόσφεραν πρώτοι και για πρώτη φορά τα παρθένα ευεργετήματα στην ανθρωπότητα που ήταν: η σωτηρία, η απελευθέρωση, η ειρήνευση και η αποκατάσταση. Προς τιμή επίσης αυτών των τεσσάρων παρθένων ευεργετημάτων ιδρύθηκε ο Παρθενώνας, ο οποίος αφιερώθηκε στη Θεά Αθηνά, επειδή αυτά ήταν προϊόντα της νόησης και ως εκ τούτου έργα της θεάς Αθηνάς.
Έτσι κατά τους ελληνιστικούς χρόνους η κοινή γνώμη για τους αναγορευμένους ανθρώπους σε θεούς, είναι ότι αυτοί οι θεοί είναι οι Σωτήρες που προσφέρουν, όχι τόσο υλικά αγαθά στους ανθρώπους, όσο περισσότερο πνευματικά και ηθικά. Τέτοιος θεός, σωτήρας, θεωρήθηκε και ο Αλέξανδρος, υιός του Άμμωνα Δία, που το έργο του σημάδεψε όλη την οικουμένη.
Αντλώντας τη δύναμη από την ηθική υποχρέωση έναντι των πάτριων ιερών του Ελληνισμού, αποφάσισα να αναλάβω την πρωτοβουλία και να προβώ σε αυτό το τολμηρό διάβημα για την αναβίωση τής -εδώ και 2.352 χρόνια- υφιστάμενης θεοποίησης του Αλεξάνδρου.
Έτσι, όλες οι συγκυρίες της ζωής μου, τόσο οι καλές όσο και οι κακές, με οδήγησαν στο σταυροδρόμι που όφειλα να τολμήσω αυτό που για πολλά χρόνια περιεργαζόταν η ύπαρξή μου.
Πιστεύω ότι η Ιστορία δεν μπορεί να γράφεται με λευκές σελίδες, ούτε με έντεχνες αποσιωπήσεις ή παραχαράξεις σπουδαίων ιστορικών γεγονότων, με σκοπό τον προσεταιρισμό του συνόλου, προκειμένου να εξυπηρετηθούν συμφέροντα αμφίβολης σκοπιμότητας.

Πόλεμος για την καταστροφή της νοημοσύνης

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Ιωσήφ-Χρήστος Κ. Κονδυλάκης

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Πολιτισμός, ανθρωπιστικές, οικονομικές & κοινωνικές επιστήμες | Κοινωνικές Επιστήμες

Το παρόν βιβλίο είναι μία εισαγωγή στον πόλεμο καταστροφής της νοημοσύνης (ΠΚΝ), όπως αυτός γίνεται εναντίων Εθνών, Οργανισμών και ατόμων (π.χ εναντίων Κρατικών Οργανισμών, των Ενόπλων ∆υνάμεων, του Εκπαιδευτικού και Ερευνητικού συστήματος, Εμπορικών οργανισμών, υψηλής νοημοσύνης και γνώσεων ανθρώπων, των πολιτών, κ.α.). Ορισμένοι μέθοδοι διεξαγωγής του ΠΚΝ περιγράφονται στο παρόν βιβλίο και προτάσεις γίνονται για περαιτέρω επιστημονικές έρευνες στο θέμα.

Dawkins Vs Ιησούς

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Δημήτρης Τσινικόπουλος

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Πολιτισμός, ανθρωπιστικές, οικονομικές & κοινωνικές επιστήμες | Βιβλία για την ιστορία & αρχαιολογία

Ο Βρετανός νεο-δαρβινιστής βιολόγος Richard Dawkins είναι γνωστός παγκοσμίως, μετά την έκδοση κυρίως του πολύκροτου βιβλίου του Η περί Θεού αυταπάτη, που έγινε μπεστ-σέλερ και μεταφράστηκε σε πολλές γλώσσες. Εκεί, ο Dawkins ισχυρίζεται πολλά υποκειμενικά, ασύστατα και ατεκμηρίωτα εναντίον της θρησκείας αδιακρίτως, και, ιδιαίτερα, εναντίον της Βίβλου και του Χριστιανισμού. Ότι δηλαδή, Ιησούς δεν υπήρξε, και αν υπήρξε δεν έκανε θαύματα, ο απ. Παύλος δεν έγραψε τίποτα για τον ιστορικό Ιησού, ο Ιησούς (εάν υπήρξε), ναι μεν, υπήρξε δάσκαλος αγάπης, αλλά σε μια εσω-ομάδα, δηλαδή, μόνο μεταξύ των Ιουδαίων οπαδών του (όπως και ο Ιουδαϊσμός διδάσκει κάτι παρόμοιο, και μίσος στους εχθρούς), και ότι, ο απ. Παύλος είναι αληθινός ιδρυτής του Χριστιανισμού και μάλιστα, του κυρίου δόγματος της απολυτρωτικής θυσίας του Χριστού, ότι τα Ευαγγέλια αποτελούν μυθοπλασία και αντιφάσκουν… ότι το Ευαγγέλιο του Ιούδα και του Θωμά και άλλα απόκρυφα, είναι σπουδαιότερα από τα κανονικά και προσφέρουν κι αυτά μια άλλη εικόνα περί Χριστού και Χριστιανισμού.
Επιλέγω ν’ ασχοληθώ μ’ αυτά τα θέματα, γιατί αποτελούν την σπονδυλική στήλη τόσο του Χριστιανισμού, όσο και της αντίθετης διαστρεβλωμένης επιχειρηματολογίας του Dawkins. Αν ο Richard Dawkins αποδειχθεί ελλιπής σ’ αυτά τα θέματα, ανακύπτει εύλογο το ερώτημα, πόσο επαρκής και ικανοποιητικός μπορεί να θεωρηθεί και σε άλλα θέματα που υποστηρίζει και αναπτύσσει στο εν λόγω βιβλίο του, αλλά και αλλού.

Δέον ή Ου

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Ευθαλία Ασημακίδου

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ Λογοτεχνία & Δοκίμιο | Μυθιστόρημα

ΣΕΛΙΔΕΣ 1ος τόμος 636 & 2ος τόμος 486 (συνολικά 1122 σελίδες)

1ος ΤΟΜΟΣ

Δημογέροντας, ο Α σ η μ ά κ η ς, σεβαστός και δακτυλοδεικτούμενος. Σκληρός μα και με ευαισθησίες που ήξερε να τις κρύβει καλά μέσα του, να τις οργανώνει βήμα στο βήμα και να π ε τ υ χ α ί ν ε ι σχεδόν πάντα αυτό που ήθελε, χωρίς τυμπανοκρουσίες και ανούσιες τοποθετήσεις! Αγωνιστής από τα γεννοφάσκια του, οξύνους και διορατικός. Άρχισε να ετοιμάζεται, είχε συνεδρίαση σήμερα, 8 Νοεμβρίου του 1893, ε ν  Μ έ τ ρ α ι ς  της Ανατολικής Θράκης.
Ο καλαμαράς συνέχιζε να γράφει τις αποφάσεις της συνεδρίασης μα ο νους του κόλλησε σε μια φράση και τίποτα δεν άκουσε παρακάτω.
«Δ έ ο ν  ή  ο ύ;  Δ έ ο ν  ή  ο ύ;  Δ έ ο ν  ή  ο ύ; …»
Ένα ερωτηματικό που κλωθογυρίζει σε ολάκερο το βιβλίο, ζητά απάντηση για την τυράννια του απαγορευμένου έρωτα, τα αλισβερίσια παντός είδους, τα θαμμένα μυστικά, τον κρυμμένο θησαυρό, την επιλογή των γραμμάτων ως μέσο ελευθερίας, σε ζοφερούς καιρούς που μυρίζουν μπαρούτι, με τη θρυαλλίδα του πολέμου ν’ ανάβει. Αγγίζονται, όμως, με πείσμα τα όνειρα, βρίσκοντας καταφύγια απαντοχής. Αλλά έρχονται καιροί φουρτουνιασμένοι, μαρτυρικοί, με φιρμάνια, με φαρμάκια. Αφανίζονται, εκδιώκονται, απελαύνονται, χωρίς έλεος, λαοί, αρχίζοντας από το ρωμαίικο της Βόρειας Θράκης, τους Αρμένιους, τους Πόντιους, τους Μικρασιάτες, τους Ανατολικοθρακιώτες. Χαρίζονται τα χώματα. Ξεριζώνονται, οι για αιώνες ριζωμένοι σε τούτα. Άνθρωποι πηγαίνουν κι έρχονται – με κριτήριο τη θρησκεία – χωρίς να ρωτηθούν.
Ανταλλαγή το είπανε.

2ος ΤΟΜΟΣ

«Κι έτσι καταντήσανε τους ανθρώπους να ‘ναι ίσοι κι όμοιοι με τις πραμάτειες. Άκου ανταλλαγή» μονολογεί αγαναχτισμένος ο Ασημάκης. Το αρχέγονο κύτταρο ουρλιάζει. Τριανταένα χρόνια πλεγμένα ανάμεσα στη μυθοπλασία και την ιστορία
Στα χέρια του ο Γιάγκος κρατά σφιχτά το α σ η μ ο κ α π ν ι σ μ έ ν ο κιτάπι με καταγραφές από το 1893 έως και το 1924, με της Ανατολής τα γλυκοχαράματα έως και τις δύσεις, που άλλοτε τις ακολουθούν αστροφεγγιές κι άλλοτε άφεγγες νυχτιές. Θεωρεί ευθύνη του, μέσα από τα αχνά και ξεθωριασμένα γράμματα να ανασύρει τις μνήμες, γιατί η εξέλιξη μέσα από τις μνήμες έρχεται. Ή όχι;
Να ιστορηθούν εντέλει στα φανερά, χωρίς ψιθύρους, μισόλογα και παρανοήσεις, τα γνωρίσματα κι οι λογισμοί μιας ευημερούσας κοινωνίας και να αποκαλυφθούν οι καταθέσεις της ψυχής τους. Θεωρεί τιμή του, τα κιτρινισμένα φύλλα κάποτε, όταν έρθει το πλήρωμα του χρόνου, όταν η μνήμη σταματήσει να πονά, να μετατραπούν σε λευκά νοσταλγικά φύλλα. Αλησμόνητα.
Από αγάπη στον παππού. Από σεβασμό σε όλους όσους πάσχισαν και λαχτάρισαν για την Π α τ ρ ί δ α!
Ένα μνημόσυνο χρέους για το τελευταίο ρωμαίικο.

Η Μικρή Πατρίδα χάθηκε. Όχι, η μνήμη. Η δική του υπόσχεση.

Σκέψεις | Προβλήματα από τον Άγνωστο Α

ΣΥΓΓΡΑΦΕΑΣ Αντώνιος Αναγνωστόπουλος

ΚΑΤΗΓΟΡΙΑ  Πολυτελής έκδοση με μαλακό εξώφυλλο, τυπωμένη σε σαμουά χαρτί

Η συνέχεια για όλους είναι

αυτές οι μονόδρομες σκέψεις,

σε βράδια ζεστά και συνάμα κρύα.

Και τότε είναι που οι στιγμές

μεταμορφώνονται, όλες, σε καλές.

Τότε είναι που οι καλοί

περνούν και μόνοι τους καλύτερα.

Έτσι, για άλλη μια φορά,

αβίαστα και υπομονετικά,

περιμένουν να έρθει

ένα ακόμη ξημέρωμα.

Μοναξιά, Αδικία, Σκέψεις και ένα παιδί στο ποδήλατο ψάχνει τον δρόμο για να βγει σε έναν κόσμο με μαέστρο τον ήλιο. Αυτός είναι ο  Άγνωστος Α και γι’ αυτό γράφει.. Για να ξορκίσει το κακό σε μια ζωή που χάνεται μα είναι όμορφη και μια…