Ο ΓΛΑΡΟΣ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΞΕΝΙΑ ΚΑΛΟΓΕΡΟΠΟΥΛΟΥ
Η μετάφραση το 1966 έγινε από το πρωτότυπο (έκδοση των Απάντων του Τσέχωφ, Πετρούπολη, 1903) σε συνεργασία με τη μητέρα της Ξένιας Καλογεροπούλου, Ίρα Οικονομίδου, που μητρική της γλώσσα ήταν τα ρωσικά. Η μετάφραση ξαναδουλεύτηκε το 1976 και το 1985, ενώ το 1996, πριν δοθεί στο τυπογραφείο το κείμενο ξαναδουλεύτηκε και έγινε παραβολή με νεότερη έκδοση των Απάντων (Μόσχα, 1978). Το 2002, πριν από τη δεύτερη έκδοση, η μετάφραση δουλεύτηκε μια τελευταία φορά και στις σημειώσεις ενσωματώθηκαν ορισμένες παραλλαγές, καθώς και όσα είχε περικόψει η λογοκρισία. |
|
|
ΙΒΑΝΩΦ
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΕΣ
ΙΒΑΝΩΦ (Γελάει) Έχω παρατηρήσει πως κάθε φορά που προσπαθείς να με σώσεις και να μου βάλεις μυαλό, το πρόσωπό σου αποκτά μια αθωότητα και τα μάτια σου μεγαλώνουν λες και βλέπεις να περνάει κομήτης! Στάσου, έχεις σκόνη στον ώμο σου… (Της ξεσκονίζει τον ώμο με την παλάμη του) Ο αφελής άντρας είναι και ηλίθιος. Αλλά εσείς οι γυναίκες καταφέρνετε να γίνεστε αφελείς μ’ έναν τρόπο γοητευτικό, φυσικό και άνετο, που δείχνει υγεία και κάθε άλλο παρά ηλιθιότητα… Έχετε και κάτι άλλο εσείς οι γυναίκες: όσο ένας άντρας είναι γερός, δυνατός κι ευτυχισμένος, ούτε καν του δίνετε σημασία, όταν, όμως, τον πάρει η κάτω βόλτα κι αρχίσει να κλονίζεται και να γκρινιάζει, τρέχετε και κολλάτε πάνω του. Δηλαδή, στη γυναίκα δεν αρέσει να είναι σύζυγος ενός γερού και δυνατού άντρα, προτιμάει να γίνεται νοσοκόμα ενός αποτυχημένου κακομοίρη; |
|
|
ΟΙ ΤΡΕΙΣ ΑΔΕΛΦΕΣ (προσωρινά εξαντλημένο)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΕΣ
Το προτελευταίο και ένα από τα καλύτερα έργα του Ρώσου δραματουργού. Παρουσιάστηκε στη Μόσχα το 1901 στη νατουραλιστική σκηνοθεσία του Στανισλάβσκι, ο οποίος τόνισε την αγχώδη πλευρά των χαρακτήρων και τη γενική ατμόσφαιρα της ματαιότητας και της μελαγχολίας που κυριαρχούν στο έργο αυτό. Εντούτοις, ο Τσέχωφ ονόμαζε τα έργα του «κωμωδίες» και, πραγματικά, παρ’ όλες τις δραματικές κορυφώσεις, στις Τρεις Αδελφές ο συγγραφέας θέλει να σατιρίσει και όχι να τραγικοποιήσει την εικόνα της αστικής κοινωνίας της εποχής του. Σ’ αυτό συνηγορεί, άλλωστε, το γεγονός ότι ο Τσέχωφ ήταν θαυμαστής όχι μόνο του Γκόγκολ, αλλά και του Γκριμπογιέντωφ και του Οστρόφσκι. |
|
|
Ο ΒΥΣΣΙΝΟΚΗΠΟΣ (προσωρινά εξαντλημένο)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΕΣ
Το τελευταίο έργο του Αντόν Τσέχωφ, και το πιο ώριμό του σε ποιητικό ρεαλισμό. Πρωτοανέβηκε στο Καλλιτεχνικό Θέατρο της Μόσχας το 1904 σε σκηνοθεσία Στανισλάβσκι, με την Όλγα Κνίππερ στο ρόλο της Αρκάντινα. Η γοητεία αυτού του έργου έγκειται σε ένα απροσδιόριστο άρωμα, βαθιά κρυμμένο, που για να το νιώσεις πρέπει να προκαλέσεις το άνοιγμα του λουλουδιού, όχι βίαια όμως, γιατί το λουλούδι θα μαραθεί. Οι ήρωες στο Βυσσινόκηπο είναι όπως όλοι οι Τσεχωφικοί: καλοί και συνεπείς μέσα στη μετριότητά τους, εγκλωβισμένοι, σ’ έναν κόσμο που πεθαίνει και αυτοί δεν είναι σε θέση να το αντιληφθούν. Ένα άλλο χαρακτηριστικό του Ρώσου συγγραφέα είναι το υπόγειο χιούμορ του, που δεν το χάνει ούτε εδώ, παρόλο που η κατάσταση της υγείας του έχει πολύ χειροτερέψει. |
|
|
ΜΟΝΟΠΡΑΚΤΑ (προσωρινά εξαντλημένο)
ΜΕΤΑΦΡΑΣΗ: ΕΡΡΙΚΟΣ ΜΠΕΛΙΕΣ Για πρώτη φορά συγκεντρώνονται σε έναν τόμο τα γνωστότερα έξι μονόπρακτα του Αντόν Τσέχωφ. Γραμμένα με πολύ χιούμορ και με τη γνωστή σοφία και οξυδέρκεια του μεγάλου Ρώσου δραματουργού, τα μονόπρακτα αυτά έρχονται να συμπληρώσουν την εικόνα που έχουμε για τον Τσέχωφ. Τα θέματά του είναι, όπως πάντα παρμένα από την καθημερινή ζωή, όπου φαινομενικά δεν συμβαίνει τίποτα: κι όμως, κάτω από την ήρεμη, παγωμένη επιφάνειά του, ο ποταμός συνεχίζει την ασταμάτητη, ορμητική πορεία του.
ΟΙ ΒΛΑΒΕΡΕΣ ΣΥΝΕΠΕΙΕΣ ΤΟΥ ΚΑΠΝΟΥ Η ΑΡΚΟΥΔΑ ΚΥΚΝΕΙΟ ΑΣΜΑ ΠΡΟΤΑΣΗ ΓΑΜΟΥ Η ΕΠΕΤΕΙΟΣ Ο ΓΑΜΟΣ |
|
|
|
Σχόλια
Δημοσίευση σχολίου
θα χαρώ να διαβάσω τα σχόλιά σας!